Samotność
Ciemność za oknem
mrok do pokoju
się wkrada
każdy dźwięk
nagłym lękiem
się odzywa
niepokój ogarnia
serca drżeniem
samotność moim
towarzyszem.
autor
jagoda andreas
Dodano: 2019-08-18 21:50:16
Ten wiersz przeczytano 1781 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Jest nas więcej, utożsamiam się z
peelka...pozdrawiam;)
Wymowna miniatura. Nikt nie lubi samotności.
Pozdrawiam :)
< POBUDKA... >
Być samotnym fajna sprawa,
nikt Cię nigdy nie strofuje,
różnych przeszkód nie ustawia,
głupio czasu nie marnujesz.
Więc samotność warto chwalić,
lecz gdy Ci się nieco znudzi,
warto chłopa sobie znaleźć,
różne lęki wnet obudzi.
Taki morał stąd wynika,
dużo od nas wciąż zależy,
plusy są u samotnika,
jego życie może cieszyć.
Sorry za moją na gorąco napisaną
ripostę do Twego fajnego wiersza,
też przeżywałem okres samotności, najważniejsze jak
się doń ustawiamy.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego tygodnia :)
nie lubię samotności :(
chyba ,że na chwilę
miłego dnia:)
Oooj poranek powiał smutkiem,
a samotność się rozgościła...
Pozdrawiam cieplutko Jadziu:)
Jest jak zwierzak i telewizor towarzyszem ludzi
starych. Zalatany czas nie pozwala młodym pukać do ich
drzwi
przejmująco piszesz o samotności- można jej dotknąć w
Twoim wierszu.
Dobra miniaturka o samotności. Dobrej nocki życzę.
kochana jesteś na BEJ-u! Więcej nas tu takich, więc
sama nie jesteś :)
"Samotność w przekonaniu ludzi - najgorszy sposób
cierpienia." - Janusz L. Wiśniewski.
Miłego wieczoru Jagodo, obawiam się że ten Pan miał
rację, ale mnie to nie pociesza.