Samotność pachnie drzewem...
Samotność pachnie drzewem sandałowym
wanilią
dla ust jest cierpka
dla serca raz kłująca
raz łagodząca
Czasami jest sposobem na życie
a czasami przeszkodą w życiu
dwie kobiety
dwa różne spojrzenia
na samotność
odmienne na świat
Wewnętrznie są do siebie podobne
obie pragną tego samego
być szczęśliwą
w obu przypadkach to takie trudne
i bolesne
Podjęły wojnę z samotnością
pierwsza bitwa - przegrana
Tak często brakuje im sił
by walczyć z codziennością
smutek na twarzach
słone łzy na policzkach
Jaki będzie następny ich krok?
Powstać rano z łóżka
podjąć nowe wyzwanie
jakim jest kolejny dzień
trudniejszy od poprzedniego
Jak sobie poradzą?
Zapytaj je za kilka lat
lub nie pytaj w ogóle.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.