Samotność pomiędzy ścianami.

Wielka przepaść. Tak łatwo zboczyć z wybranej wspólnej
drogi, gdy sie zorientujemy, że oddaliliśmy się zbyt
dlaego, jest już za pózno. Choć warto próbować.

Deszcz ustanie,podobnie wiatr przestanie wiać.Nadzieja
może wydawać się,że gaśnie...ale napewno się
skrzy.Może warto dmuchnąć w nią wiatrem wiary,a
napewno rozpali się na nowo dużym płomieniem.Ona
zawsze umiera ostatnia...i sprawi,że echo przestanie
się nieść między tymi ścianami ;)

podoba mi się... plus dla Ciebie

Bardzo ladny wiersz.+
pozdrawiam

samotność miedzy ścianami ciekawe :)