samotność - przewrotnie :)
zaproś mnie proszę dzisiaj do siebie
ogrzej me serce płochliwe
wymagam wiele
tylko na chwilę
później cichutko wyjdę od ciebie
użycz mi ciepła swego uśmiechem
słońca podaruj mi promień
gdy będziesz jeszcze
pamiętać o mnie
kiedyś powrócę do ciebie echem
autor
Ninoczka
Dodano: 2010-06-08 07:09:16
Ten wiersz przeczytano 897 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Gustowny, z sercem napisany konstrukt.
Jest się czym pochwalić.Uspokaja czytelnika jak szum
strumyka, by dopiero potem pokazać mu swoje powaby!
,,kiedyś powrócę do ciebie echem''- Pięknie.
w pięknych barwach namalowałaś samotność co wraca ehe
wśród ludzi..
aż mi chcenia sie zapaliły pragnieniami bycia z kims
lub przynajmniej obok...
Nocą wróciło wołem. Ona mądra, ja inaczej mądry
pospołem. Pozdrówko.
nawet w tłumie można być samotnym...ładny wiersz,
dziękuję.
Samotności nie poczuje ten kto sam nie jest
samotnym...ale kiedy jest z nami odczuwamy inaczej
możemy z nią porozmawiać iść na spacer zwierzyć sie
czy wypłakać...jest z nami jak przyjaciel...pozdrawiam
Samotność trzeba oswoić.
Wiersz oddaję istotę samotności.
Zaakceptować ją bez prób... Nie! Choć sztuka to nie
łatwa...
witaj, samotność trzeba zaakceptować.
ona za przyjaźń, cicho się wycofa.
pozdrawiam serdeczni.
Nie warto zapraszać..bo przychodzi, kiedy chce
:)..nieproszona też..Jak niemile widziany gość.. M.
'później cichutko wyjdzie od ciebie' ... ma w sobie
'to coś' ;)
Samotności nie musimy nawet polubić, ale tolerować
kiedyś i tak będziemy musieli. Bardzo ciekawie o niej,
lepiej chyba nie wołać wilka...powodzenia
"samotnośc to taka straszna trwoga..." pozdrawiam
Samotność, ta czasem zabija, tego nie przewidujemy,
pozdrawiam:)