Samotność, Śmierc, Życie
robie to byś nie cierpiała...
Życie bez zobowiązań...
życie bez granic...
Życie soje własne...
Gdy samotność Cię dopadnie jesteś jednym ze
szczęsliwszych ludzi na świecie i
jednocześnie jednym z tych ludzi którzy
dążą do śmierci...
Życie samotnego człowieka jest życiem
prostym, życie takiego człowieka jest
życiem bezpiecznym, nie mogąc nic stracić
nie obawiasz się, że coś utracisz, nie
tracąc niczego jesteś szczęśliwy...
Dno nastąpi gdy zaczniesz mieć dośc życia,
gdy znudzisz się, będziesz miał wybór czy
pokochać i odbić się, czy zapominać i wciąż
spadać w dół, staczając się i dalej i dalej
i dalej...
Granica jest bardzo delikatna gdy jej nie
zaóważysz, gdy przegapisz ostatnie
ostrzeżenie zostaniesz już całkiem sam.
Ludzie odwrócą się od swego brata, ludzie
niegdyś najbliszsi staną sie wrogami,
przyjaciele zwykłymi szarymi nic nie
znaczącymi ludzmi, a tych których kochałeś
będziesz zapominać i zapomnisz...
W tym stanie człowiek nie jest w już zdolny
do życia, jesteś rośliną, ważywkiem, duchem
tego co kiedyś było piękne i będziesz
pragnął jedynego twego celu, celu każdego
człowieka, bliższego lub dalszego...
To jest moja przyszłść, moje
przeznaczenie...
...a żebyś wiedzała że tak jest najlepiej dla ciebie i prosze nie opieraj się
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.