Samotność w tłumie
cisza i pustka wypełnia mroczny
pokój, tworząc obrazy rozpaczy
porozwieszane tu i tam bez
ładu i składu
blask majestatycznego księżyca
ukazuje pajęczyny samotności, misternie
utkane upływem czasu, zadomowione
w każdym kącie
rozpaczy krzyk dławi gardło
rozdarte serce cichym żalem
broczy, plamiąc nieskazitelną biel
pościeli
nikt, nie wie jak cierpię
rano z przyklejonym uśmiechem
zamykam za sobą drzwi.
aby wymieszać się w tłumie, gwarze,
zgiełku, szczęśliwych i nieszczęśliwych.
Komentarze (3)
Najgorszy rodzaj samotności to samotność w tłumie. Ale
nie można stracić nadziei. Kiedyś będzie to tylko złe
wspomnienie. Przypomina mi się cytat Jana Pawła II:
"Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić
kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny" Może warto
rozejrzeć się czy nie ma obok kogoś takiego.
Pozdrawiam:)
bardzo ładnie o samotności, pozdrawiam :)
Boli samotność aureoli.