samotność wśród tłumów

Wśród tłumów ludzi,
a samotna.
Wśród rodziny kochającej,
a od łez wilgotna.
Wśród ludzi życiem tętniących,
a w sercu pogrzeb nieustający.

Chciała mieć wszystko,
a nie ma nic.
Wierzyła w cały świat,
a teraz nie wierzy nawet w siebie.
Zawsze radosna,
a teraz tonąca w żalu i gniewie.

Nikt jej nie pomaga,
a każdy by mógł.
Wszyscy myślą, że ją znają,
a zna ja tylko Bóg.
Kiedyś miała nadzieje,
a teraz nie, nic się nie dzieje.

A gdyby tak ktoś zauważył,
choć wiadomo, że się tak nie stanie.
A gdyby ktoś przytulił
i powiedział: "Już dobrze, kochanie."
A jednak wiadomo, że się tak nie stanie,
i że w smutku i żalu na zawsze pozostanie.

autor

helena m.

Dodano: 2006-11-24 16:49:25

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie