Samotność życia

Jesteś samotny Panie
Z ramionami rozpoztartymi jak skrzydła sokoła na niebie
Twoje oczy smutno wpatrzone przed siebie
Widzisz świat w grzechu jak w bagnie grzęznący
A wiatr wolny wciąż nuci pieśń o miłości nieznanej
Jesteś samotny Panie
Nie oczekuj odwiedzin
Musimy jeszcze tyle zrobić, nie mamy czasu
A ty spoglądasz na pustą drogę
Jak ojciec czekający na marnotrawnego syna
Zejdź z krzyża Panie
Weź mnie za rękę i poprowadź
Drogą radości do niebieskich bram Twoich
Niech niepokój niewiary uśnie snem błogim
I nigdy się nie obudzi...

autor

Jolana

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-23 08:41:20

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie