W samotnosci...

Siedze w pustym pokoju samotnie, milczaco,
Na gorze ktos drze sie przy dzwiekach gitary
A mnie sie w glowie mysli wszystkie maca
I czuje pustke i smutek bez miary.

I sama nie wiem co zrobic ze soba,
Czekac na kogos, czy tez wierzyc w cos,
Czy siedziec i krzepic sie nadzieja bloga,
Ze cos sie odmieni, ze sie zjawi ktos.

Ktos, kto wyciagnie mnie z tych czterech scian,
Ktos, kto pozwoli mi uwierzyc w ludzi,
Ktos, kto na swiecie jest tak samo sam,
Ktos kto potrafi do zycia mnie zbudzic.

A co to bedzie, gdy ten ktos nie przyjdzie?
Jak na froncie zycia ustrzec sie przegranej?
Co poczac, gdy pasjans zyciowy nie wyjdzie?
Kiedy kara losu trzeba zostac samej?

Takie i inne mysli dreczyly mnie, gdy bylam bardzo mloda...

autor

Betty Morris

Napisany: 1981-06-16 Dodano: 2008-03-29 18:47:21

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie