W samotności
Ktoś wychodzi na piętro. Znów słychać
dźwięki klucza. Zardzewiał już zamek.
Kropla tańczy na szybie. Ta cisza
drzazgą wbija się w serce na amen.
Schody skrzypią od czasu do czasu.
W starym drewnie zamknięta historia.
Indeks spotkań już dawno tu zamókł.
W samotności po wieczność zakopał.
Serce żali się cicho i tęskni.
Jeszcze pragnie ulecieć pod niebo.
Nie potrafi w tej ciszy nic wyśnić,
ani gwiazdy szczęśliwej dosięgnąć.
Komentarze (26)
Świetna refleksja o samotności, magdo:))
samotność i refleksja zatrzymujesz - pozdrawiam
Przejmująco namalowałaś samotność.Pozdrawiam:)
Tak smutno i tak pięknie. Oddałaś nastrój i smutek w
sposób wyjątkowo subtelny.
Smutno, wzruszająco, bardzo pięknie :)
Pozdrawiam :)
już odpuśćmy marzenia...
dobrze że są wspomnienia:)))
pozdrawiam pięknie:)))
bardzo piękny wiersz, zawsze czytam to co piszesz, bo
masz swój niepowtarzalny styl i czar :) (ten wiersz
chyba już u Ciebie czytałam,ale miło jest wrócić :-)
pozdrawiam :-)
taka cisza co serce zabija
smutny obraz samotności
pozdrawiam serdecznie:)
piękny wiersz.
pozdrawiam:)
Smutny ale bardzo piękny wiersz:) Pozdrawiam
serdecznie.
Jak zwykle the best:)
Miłego wieczoru :)
piękny wiersz, choć smutny i melancholijny bardzo na
tak magdo*:) miłego wieczorka
Bardzo ładny w swych strofkach,a jednocześnie smutny
obrazek samotności...
Pozdrawiam serdecznie:)
Przejmująca ta samotność. Smutny obraz, a tak pięknie
namalowany słowem. Pozdrawiam serdecznie :)
"Stare drewno zamknęła historia."
a może...
w starym drewnie zamknięta historia
Miłego dnia, magdo* :)