Samotności kres
Idąc przez drogę życia
nie wiedziałam co się wydarzy...
Szczęście tak cenne jak twardy diament
bliskiemu sercu dobrą drogę wskażę,
dobroć ujawni swoje cele,
gdy nadejdzie ubłagalny świt
Każdy dzień kiedyś skończy się,
a ja będę wciąż taka sama...
Sama i ukojona w samotności
autor
pisareczka
Dodano: 2008-01-31 18:46:51
Ten wiersz przeczytano 530 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.