Samotny krzyż
W tym ciemnym lesie drzewa szumią
liśćmi mogiła jest okryta
mech tylko krzyż porasta dumnie
ot dwie żerdzie z brzozy zbite
nikt nie wie kto tam w lesie padł
czy dobry człowiek pod liśćmi leży
a ptaki pięknie kwilą co dnia
drzewa oddają cześć jak należy
zatarły się na brzozie znaki
już ludzie o nim zapomnieli
tylko przyroda pamięć ma
złotym orderem liście ścieli
autor
Volvic
Dodano: 2020-05-14 14:58:20
Ten wiersz przeczytano 875 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Piękny i klimatyczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Tajemniczo, z klimatem.
Ciepło i malowniczo nakreślony obraz przyrody na tle
zapomnianej mogiły.
Serdecznie pozdrawiam.
Wiele jest takich samotnych krzyży... Pamięć o
poległych to przecież nasza historia, więc dobrze by
było, abyśmy o nich pamiętali... Bardzo wymowny
wiersz. Pozdrawiam :) B.G.
pięknie o żołnierzu poległym
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ładnie wymowna refleksja -:-)
pozdrawiam -:-)
Oooo podoba mi się... witaj na Beju Volvic :-)
Wymowna bardzo ładnie napisana refleksja i puenta,
pozdrawiam serdecznie.
trzyma klimat pozdrawia
Babci Teresko masz rację. Dziękuje za uwagę :)
Pamiętajmy o bohaterach.
Pozdrawiam
wg mnie taki krzyż zbija się z dwóch żerdzi
Klimatycznie.
Pozdrawiam
Bezimiennym, którzy padli dla dobra ojczyzny natura
przyznaje jesienią złote ordery.
Ciekawy wiersz. :)
Po wojnie dużo było takich grobów. W latach
sześćdziesiątym zbierano te groby. Pozdrawiam
serdecznie.
Może wierzy, że dusze nadal tam są ?
Miło mi, że ktoś zajrzał do mnie