samotny modrzew...

w zielonej glebi lasu
obok sosen-rycerzy wysokich
obok debow-twierdz stuletnich
blisko raju
w ogrodzie lesnych snow
-wyrosl modrzew-
drzacy jak listki osiki
w zwierciadle blekitu
gdy wiatr powiewem ledwie traca...
soczysta zielenia karmi wzrok
i swa urode rozsiewa
cichutko cos spiewa
cos ptakom opowiada
za czyms teskni niesmialo
patrzac na nieczule wokol drzewa...
lecz czemu bedac tak pieknym
juz lze zywicy rozsiewa?

autor

Maeuslein

Napisany: 2005-07-02 Dodano: 2005-07-07 09:11:30

Ten wiersz przeczytano 805 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie