Samotny ranek
Rozdarte nad światem skrzydła mej duszy
Srebrzystym szeptem rosy głaskane
Przybrane w naiwny lęk kapeluszy
Samotniejący witają ranek
Obrączką wspomnień zaklęte serce
Zrywa miłości owoce dojrzałe
Myśli warkoczem oplatam Twe ręce
Nieszczerych uczuć cierniem zbolałe
Choć Krzyżem urosły kwiaty sumienia
Co mą naiwność kłamstwem poiły
Sznurówką wspomnień wiążę marzenia
Które przy Tobie będą, i były…
"Kiedy jesteście szczęśliwi, spójrzcie w głąb waszych serc, a odkryjecie, że tylko to, co sprawiło wam ból, teraz sprawia radość.”
Komentarze (3)
Dobrze napisany. Pozdrawiam+
Wielkie uczucie, smutne i rozdarte serce krzyczą z
Twych wersów... Dziś drugi tak trafiający w moje
emocje wiersz, pierwszy był mój własny, odnaleziony w
jakichś poukrywanych folderach systemu... Wspomnienia
karmą naszych wieczorów, poszukiwanie kochanej dłoni o
poranku w półśnie przyzwyczajeniem... Otwarcie
pierwszego oka, tamten spacer... Otwarcie drugiego,
pocałunek z odległej przeszłości, pierwszy,
spontaniczny, wiążący na wieki... Miłość wieczna,
tęsknotą i wybaczeniem przeplatana... Piękny wiersz,
który łzę ze mnie niejedną właśnie wycisnął...
Dobranoc...
bardzo pięknie.pozdrawiam