Samotny spacer
Po parku spaceruję
samotnie.
Otoczenie jest
pełne uroku.
Mijam ludzi
w różnym wieku.
Biednych i zadbanych.
Humor zaczęłam
poprawiać obserwując
przechodniów.
Wygląd nasunął
scenariusz ich życia
Zaczęłam
dopasowywać
do nich zawody,
charaktery.
Wczuwać się w ich
psychikę.
Układać im
codzienne życie.
Zabawiałam się znakomicie.
Nie odczuwałam samotności.
Naładowałam serce
mocą empatii i życzliwości.
autor
@Krystek
Dodano: 2019-05-07 07:13:37
Ten wiersz przeczytano 632 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Niedobrze jest być samotnym.
Dobrze dodać sobie trochę energii... pozdrawiam
Z obserwacji wiele wysnujemy prawd o życiu, chyba że
mamy do czynienia z ludźmi, którzy na co dzień
przywdziewają maski.
Pozdrawiam :)
jakoś trzeba sobie umilać życie. ( ja na taki pomysł
bym nie wpadła)