Samotny w swej rozpaczy

Nie mam imienia,
Nikt mnie nie docenia,
Konam od wiecznego myślenia,
To jest nie do zniesienia,
Ciągle na granicy upodlenia,
Wychodząc czasami z cienia,
W chwilach zwątpienia,

Ze sznurem w ręku,
Z pistoletem przy skroni,
Niech ktoś mnie obroni,
Niech ktoś wyciągnie swą dłoń w mym kierunku,
Ja krzyczę ratunku,
Nikt tego nie słyszy.

Znów jestem sam w tej diabelskiej dziczy,
A cały świat nad rozlanym mlekiem ryczy,
Gdy leżę zalany krwią na pryczy.

Cóż się stało, że życie istnieć przestało?

The end

autor

Mystick

Napisany: 2006-12-17 Dodano: 2006-12-18 17:57:46

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie