Samoukrzyżowanie

Umierała nasza dusza
Na krzyżu własnych słabości
Ręce przybite pożądaniem
Nogi przykute niezdecydowaniem
Z dziurawego serca wyciekała
Nikomu już nie potrzebna miłość
Dobrze, że wkońcu rozdarłaś zasłonę
Którą tak szczelnie zaciągneliśmy
W czarnej świątyni naszego serca
Słońce niezgasło za oknem jak się nie raz wydawało
Czekało by obnażyć nasze puste sumienia
A te wypalone...
Po raz kolejny zyskały zbawienie poprzez VI grzech

autor

woland

Napisany: 2005-01-20 Dodano: 2005-01-20 09:03:00

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie