Samozmęczenie
położyć się w miękkiej pościeli trawy
głowę do torów przytulić
przy muzyce nadjeżdżającego pociągu z
marzeń
zasnąć i już się nie budzić
i tylko jeszcze na chwilę
podnieść się z drewnianego łoża
ostatni raz rzucić okiem na ”świat z
telewizora”
pomachać na 'do widzenia'
i upaść znów bezwładnie
zanurzyć się w zapachu piasku i popiołu
zatrzymać w dłoniach oddech wiosny
zasnąć .. zasnąć po prostu.
autor
Dusza Niespokojna
Dodano: 2007-03-06 18:57:41
Ten wiersz przeczytano 414 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.