Sanitariuszce Ewelinie
Przechodniu,
Gdy tu poprowadzą Twe drogi, a nasz los
zasmuci,
Posłuchaj, jak wiatr od morza pieśni nam
nuci,
My także chcieliśmy kochać, marzyć i
śnić,
I tak bardzo, tak bardzo szczęśliwymi
być.
Prosimy Ciebie, w tej życia upartej
gonitwie,
O chwilkę zadumy i choćby słowo w
modlitwie.
To my z syberyjskich łagrów, „spoza gór i
rzek”,
Przyszliśmy tu, nad ten złoty kołobrzeski
brzeg.
A za naszą młodość i skrwawione skronie,
Pochylenie głowy, światełko i dziecięce
dłonie.
I jedno, jedyne czego nam jeszcze
trzeba,
To Twój szacunek i skrawek ojczystego
nieba.
Więc, jeśli nie będzie to problem zbyt
wielki,
Połóż nam bukiecik, choćby nieduży,
maleńki.
O co milcząco prosi zwykła polska
dziewczyna,
Sanitariuszka, szeregowiec Nowak
Ewelina.
Przechodniu, zatrzymaj się chwilę …
Pamięci bohaterskiej sanitariuszki szer. Eweliny Nowak, poległej w walkach o Kołobrzeg w marcu 1945 roku poświęcam.
Marek D.
Komentarze (12)
cześć ich pamięci
W pięknym wierszu podtrzymujesz pamięć. Szacunek
Zatrzymuje i wzrusza:)))
Myślę, że pamięć o Niej nie umrze nigdy.
Pozdrawiam.
Marek
Zatrzymałeś - lubię wiersze z przesłaniem i prośbą o
pamięć i szacunek dla walczących ( dla nas )
bohaterach.
Pozdrawiam
Cześć jej pamięci.
Zadumałeś
Pozdrawiam
ponadczasowy... chylę czoła
Tak jest, pamiętajmy o naszych bohaterach. Wiersz
zatrzymuje i jest piękny. Pozdrawiam.
pozwoliłeś się zadumać
Piękne strofy Marku.
Nie można zapomnieć. Zbyt duża była ofiara.
Łączę serdeczne pozdrowienia
TAK...
Cześć Jej pamięci, wiersz zatrzymuje na dłużej,
potrzebny, edukacyjny, na duży plus, pozdrawiam
serdecznie.