Sarkofag

www.eveninger.net

Na sarkofagu wyryte słowa.
Zimna litania prastarych wierszy
W jakimś języku – równie pradawnym –
Odczytać można kilka słów pierwszych:

„Tu leży władca, który miał słońce
Na zawołanie pod swoim berłem.
Gwiazdy mu były nosicielami...”
Dalej zatarte... Nic więcej nie wiem...

Pod ciężką płytą, całą z marmuru,
W proch rozsypują się kości stare.
Patrzę na złote dwa ornamenty
(resztę ukradli) – i tracę wiarę...

Ten władca srogi był panem świata!
Poddani modły do niego słali!
A teraz gnije w zimnej czeluści,
Ród jego zdrajcy powybijali!

I po co było złoto, zaszczyty?
I po co wojny, gonienie cieni?
Spojrzyj, człowieku, na grób, na prawdę:
Kiedyś się wszyscy spotkamy w ziemi!

Wrzesień '03 Z tomika "Epitafium dla Miłości II"

autor

Marcin Wieczorek (Eveninger)

Dodano: 2008-05-30 09:11:03

Ten wiersz przeczytano 809 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie