Scenriusz życia

Ponownie gdy złudzenie miałem,
że na nowo życie zaczynałem
że na prostą drogę zawędrowałem
z nadziejami na nią wstępowałem.

A nadzieje te proste, nie jakieś szalone
pchnąć swe życie w dobrą stronę,
zapomnieć o drodze złej,
która obróciła me życie w cień.

Nadziei prostych kosz,
a w nim znajomi, imprezy, no i dziewczyna.
Dziewczyna, która była nie zauważona,
była niedoceniona, może troszkę szalona.

Lecz z czasem gdy rozmawiali,
gdy lepiej poznawać się zaczynali,
raz nawet się całowali
on zastanawiać się zaczął czy to coś znaczy.

Myślał o tym wiele, przy obiedzie i w kościele,
gdy wszystko zrozumiał, uczucia swe odczytać umiał
były one proste, niezawiłe, nie miłosne lecz zazdrosne
były one lekko miłością barwione, lecz nie całkiem czerwone

Postanowił coś z tym zrobić, nawet zaczął,
lecz tu problem znów z dziewczyną,
która go kolegą zowie i do zrozumienia daje
niech kolegą być nie przestaje.

Tak więc znów z drogi prostej zejść pozostaje,
powrócić w cień i nie oglądać słońca.
Mimo iż droga była tak ciepła i pachnąca
życie napisało scenariusz bez uciech, ciepła i słońca.

autor

Flaming

Napisany: 2010-02-09 Dodano: 2010-02-12 14:22:45

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie