schadzka czyli...

Ano niestety Dziadku, tak to się już jakoś przyjęło,
iż wstydliwym jest ten dolny dech bez którego człek by
marnie zdechł, no cóż. :)

Lekko smrodem zaleciało,
bąki główną rolę grają,
lecz nic złego się nie stało,
Romuś z Julcią się kochają.

Jak widać groteska popytem nie grzeszy,
być może dlatego, że zapach zbyt "śmieszny".
Serdecznie pozdrawiam życząc zdrowia
i spokojnego, już dość krótkiego świętowania :)

Nio to cieszy, to mnie, że nie dla wszystkich bączki
są be, o. :)

Argo nie to miałam na myśli :-) Bardziej chodziło mi o
to że dopisałeś nowe przeżycia dla Romcia i Julki :-)
Stanowczo wolę takie rozwiązanie niż ofiary
nieszczęśliwej miłości ;-) Pierdy są takim samym
tematem na wiersze jak kwiatki... tylko mniej
aromatyczne;-))))

Po bandzie jam pojechał powiadasz miła Sari? Cóż, być
może i tak się stało, jednak mnie to dwa. Że co,
pisanie o bąkach nadaje się do brukowca i takich
tematów unika poezja wzniosła, bo to wszak ohydą jest
sprokurować taki tekst? No tak fakt hipokryzja lubi
stroić się w piękne szatki i podziwiać kwiatki nawet
wtedy gdy pod nimi gnój leży. Obca mi jest przyziemna
dulszczyzna i będąc zwykłym wierszopisem nie unikam
tak pospolitych i przyziemnych wyznań, ot co.
Pozdrawiam cieplutko, Wenie życząc dużo słonecznych
promieni oraz Promieniowi Słońca owocnej Weny. :)

:)
Życzę pogodnych i radosnych Świąt!
Pozdrawiam serdecznie.:)

Ha ha ha ;-) toś pojechał Argo po bandzie... w
sumie... teraz lepiej głośno pierdnąć jak cicho
kichnąć ;-)))))

:)))
Wesołego Alleluja!