Schiz czwarty*

siedzę w oknie
żyję pochopnie
na dole widzę śmierć z rozpartymi ramionami
czy w nie skoczę przewleka się godzinami
uśmiecha się do mnie zapraszająco
zwykły szkielet z kosą lśniącą
takie myśli mam nocą
gdy oczy mi się pocą
chcę śmierci
to mnie bardzo kręci
przekręci
-ło to moją duszę
muszę to zrobić muszę!..

za chwilę zaświeci się czerwone słoneczko
za chwilę puls stanie się jedną kreseczką
czasami wyobrażam sobie, że skaczę z okna
czuję się wtedy taka swobodna
spadam, lecę ciągle w dół
dryfuję, kręgosłup złamię na pół
i nie przeżyję na szczęście
życie nie będzie trwać wiecznie

i chwila depresji
a śmierci obsesji

* seria nielimitowana

autor

Roxanna

Dodano: 2008-04-26 19:59:24

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie