***Schizofreniczka***
Zaburzenia świadomości
pięści zaciśnięte w złości
ale na twarzy
wyraz obojętności tylko gości
Mgłą przesłonięte oczy
z samą sobą walkę toczy
bez pomocy bo nikt
wrót jej świata nie przekroczył
Tak bardzo chce się uwolnić
swą chorobę spowolnić
ale teraz już nie może
się usamowolnić
Znów przy mecie przegrana
z realnego życia wygnana
nieobecna dama
w muzykę ciszy wsłuchana
Wiersz ten dedykuję wszystkim chorym na schizofrenię, a w szczególności mojemu dziadkowi...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.