schodami na szczyt złudzenia

Zgadzam się z DoroteK. Wiersz podoba mi się :)

.

"tylko ja
i ja…"
czy można bardziej obrazowo opisać samotność...
niesamowity wiersz

Biegłam razem z Tobą i z Twoim kapeluszem...i podobała
mi się ta podróż. Pozdrawiam.

Początek mnie zatrzymał

- „kiedy rozpadam się na tysiące westchnień”

Ale dalej „słowa”, „łzy” „utulanie dnia”.

I znowu fragmenty zatrzymujące:

„w drodze do nieba
gubię następny kapelusz (- twój ulubiony)
pomarańczowy i słodki”

„dla ciebie kolejny raz
sklejam się ze starych uniesień
i z dawnych słów”

A gdyby zostawić tylko:

kiedy rozpadam się na tysiące westchnień
- w drodze do nieba
gubię następny kapelusz

i kolejny raz (dla ciebie)
sklejam się ze starych uniesień
i z dawnych słów

Pozdrawiam. Analizowałam z przyjemnością. Miłego :)

Zbieram kawałki..dla Ciebie kolejny raz.Ładna
refleksja:)

Smutno mi się zrobiło...

Tak na szczycie świata już nie ma złudzeń.
:))

Bieg po schodach na szczyt świata, ne trzeba się
zbytnio śpieszyć bo może zabraknąć tchu, i nie dbać o
zbędny bagaż, bardzo ładny wiersz, pozdrawiam Marzi

Tak to wygląda nasze życie i już nie chodzi o te
kolejne kapelusze, ale te schody na koniec świata i tą
ciszę, ładny wiersz...pozdrawiam