Ścieżką do krainy Tolkien?a

Kto wie, co zakręt bliski kryje,drzwi tajemnicy, dziwną ścieżkę. Tylem ją razy w życiu mijał, Aż przyjdzie chwila, gdy nareszcie otworzy mi się droga nowa. ? John Ronald Reuel Tolkien

Stałam na skraju leśnej doliny
nieruchoma zapatrzona w dal
z tajemniczym uśmiechem
zmrużyłam swe czarne rzęsy
skrywane przed światem
barwą oczu przedniego bursztynu.

Gdzieś w ich głębinach skrywają tajemnice
gdzieś w głębi widać z ukrycia wesołe ogniki
wypatrują leśnych cieni
wabione wypatrują niezmąconą ciszę
samotności w towarzystwie dumnego księżyca
na granatowym nieboskłonie.

Słychać jak wzywa wilczy zew
dusza staje się niespokojna
otwiera się droga bez powrotu
elfia ścieżka
muzyka z czeluści lasu się wydobywa
unosi w takt do tańca uwodzi jak syreni śpiew.

Elfi lud przezywa mnie
chyba widziałam to już we śnie
Deja vu ?tak to się zwie
spojrzeniem bursztynu
królewskie drzewo bramę otwiera
ziemską istotę u wrót wita.

W śród kniei cicho staram się poruszać
spowita tylko w błękit
podążam tą nieznaną drogą
niczym bohater Tolkien?a
w rolę swoją się wczuwam.

Poruszam się na elfickiej ścieżce
gdzie piękno wiecznie trwa
prostota i uczciwość serce nieziemskiej krainy
gdzie władana jedynie magią
mieczem broniona
dusza tęskniąca do tamtych czasów.

W śród kniei cicho nadal się poruszam
spowita wciąż w błękit
podążam tą nieznaną drogą
spotykam w zagajniku lud z mych fantazji
Legolas?a Arwen?a na czele król Aragorn
w towarzystwie Gandalf;a Białego
gdzieś w oddali gobliny i skrzaty.

I ścieżką na zawsze
wciąż nadal wiedziona drogą do ziemi Tolkien?a
gdzie niczym bohater trwam
piękno okiem widziane w towarzystwie lśniącego księżyca
w tą noc każe mej duszy tęsknić
za widokiem elfiego świata

Zielona ziemia, powiadasz... Jest w niej wiele tematów dla legendy, chociaż ją depczesz w pełnym blasku dnia.

autor

astreja

Dodano: 2011-12-16 06:23:34

Ten wiersz przeczytano 911 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie