Scieżki
Zatarte scieżki czasu
Niczym węże wijące się w mojej głowie
Nie pozwalają mi
Jeść
Spać
Żyć
I tylko czasem
Gdy ciemność całunem ogarnie
Widok za oknem
Powracam
Tam gdzie tylko myśl może wrócić
I płaczę
Cichym łkaniem bez łez
Bo tylko raz człowiek się rodzi
I tylko raz otwiera wrota swego serca
A tak trudno ochronić je przed złodziejami
uczuć...
autor
Gregorian
Dodano: 2007-11-01 20:04:35
Ten wiersz przeczytano 461 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
nie mam szans byc zodziejem uczuc, gdy wrota serca
otwieraja sie tylko jeden raz ...