Ścieżki
W plątaninie ścieżek życia
by nie zgubić się po drodze
niosłem z sobą serce matki,
rady ojca ku przestrodze.
I choć szedłem tak przez lata
jak turysta górskim szlakiem,
świat to do mnie się uśmiechał
to popędzał mnie kułakiem.
Raz darował troszkę szczęścia
raz zabierał to co jego,
często kazał czynić dobro
lub namawiał mnie do złego.
Teraz świat spogląda na mnie
i uśmiecha się przewrotnie
a ja czuję, wewnątrz , w duszy
żem docenion jest stukrotnie.
Widzę w wodzie swe odbicie
i wspominam to jak żyłem
na tym ziemskim łez padole
który przecież sam tworzyłem.
Komentarze (15)
Niczego nie żałować, niczego się nie wstydzić... i tym
sposobem życie może być satysfakcjonujące...
Żeby każdy mógł tak o sobie napisać, nie mielibyśmy
dziś problemu koronnego. Życie ma się jedno i jeśli
człowiek może spokojnie spojrzeć sobie w oczy (w
lustrze naturalnie), to jest ok. Wiersz każe jego
bohaterowi pogratulować, co czynię.
Lekko jestem zaskoczony odzewem na ten wiersz
wszystkim wielkie dziekico zaś do błędów moja wina ale
ja tak już mam że praktycznie wszystkie swoje wiersze
pamiętam i właściwie ich nie czytam tylko nawet
patrząc na tekst to go recytuje więc raz popełniony
błąd jest przezemnie nie doszczegany dlatego tym
bardziej dzięki za słuszne uwagi
Pozdrawiam
Witaj dodzio:)
Rytmiczny i przyjemny w czytaniu.No i życiowy:)
Pozdrawiam:)
Nauka rodziców nie poszła w las, a wiersz jest
piękny... tylko w tytule kropka znad "ż" gdzieś
uleciała... Miłego wieczoru :) B.G.
To szczęście móc tak pisać o swoim życiu:)
W pierwszym awersie ostatniej strofy wskoczyło sobie
"w."
Twoje zawsze ciekawe i z poetycką wiedzą pisane
wiersze bardzo lubię czytać.
Serdecznie pozdrawiam.
Ładny wiersz, płynie z niego satysfakcja z własnego
życia.
Msz dobrze byłoby dorzucić trochę przecinków> Miłej
niedzieli:)
Takie jest życie, nieprzewidywalne.
Pozdrawiam
Pięknie o życiu, o tym co wynosimy z domu, i jak
przelatają się nasze ścieżki.
Po części sam tworzyłeś, po części niebiosa...popraw
sobie "ż"w tytule :). Wiersz sercem pisany...
Pięknie o życiu w którym dobre i złe chwile splatają
się ze sobą :-)
pozdrawiam
Podoba mi się :)
Wspomnienia są i dobre i złe, ale wszystko, co nas
spotyka czegoś uczy :)
Reszta zależy od nas.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękne wspomnienia są powodem do dumy...Unikatowy
nastrój wiersza!
bardzo mi się podoba,
życie jest wieczną wędrówką i często od nas samych
zależy jak je sobie ułożymy,chociaż nie zawsze,
pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)