Sedno
Wieczorny promyk przysiadł tęsknie,
złocąc czerwienie lekkim blaskiem,
i zapłonęły, jakby jeszcze
pragnienia dopełniały właśnie.
Błękit rozmarzył się półsennie
i poruszony tą oprawą
pomyślał, że do prawdy nie wie,
jak bardzo nie chce jeszcze zasnąć.
A my wolnością zachłyśnięci,
zauroczeni magią nieba,
odnajdujemy sedno treści
w miłości, która nas urzeka.
Komentarze (42)
Bardzo na tak!:-)
sedno treści w miłości...:)))
Cieplutko i rytmicznie :)
Magdo, czarujesz słowami jak zawsze. Pozdrawiam :)
Ładnie, ale u Ciebie to już norma...a że w miłości
tkwi sedno, to prawda.
Pozdrawiam:)
Bo sedno życia właśnie tkwi w miłości! Pozdrawiam
Magdo:)
Ale ładniutko,pozdrawiam
Jak zwykle piękna poezja.
:)
Magdo - baardzo na tak, ciepło i budowa bez
zastrzeżeń.
Piękna poezja i szkoda czasu na zbędne
słowa.Pozdrawiam ciepło.
Piękny, ciepły wiersz.
Tak w życiu najważniejsza jest miłość, z nią lżej się
przechodzi
przez życie.Pozdrawiam serdecznie.
Jurku, jestem raczej pozbawiona agresji, no chyba,
żebyś mi moooocno nadepnął na piętę.
Tak, samo sedno-miłość.
Pozdrawiam:)
po grzbiecie też literówka. Olaboga...
że. I znowu literówka.