Sen

Śniłam sen niezwykły, bo całkiem realny.
Wszystko w nim prawdziwe: barwne, naturalne.
Nieznajomy facet, bliski mi się staje.
Przez słów setki widzę, że miłość wyznaje.
Nie powiem i owszem, mnie to imponuje,
tym bardziej, że do niego to samiutko czuję.
I dalej sielanka przybiera kolorów.
Jest spotkanie, cudnie, ocena walorów.
Tutaj istna zmyła, ja cała w skowronkach.
On czuje niedosyt w swoich nagich członkach.
Odtąd ma ambicja nie daje spokoju.
Walczę sama z sobą, w trudzie oraz znoju.
Coraz nową walkę dziką rozpoczynam.
Czy w milczeniu wytrwam, jak długo wytrzymam?

autor

Ada

Dodano: 2004-11-25 19:56:01

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie