sen

Już zgasły światła,
Ale w oczach dwa płomyki.
Na ulicy nocne widziadła
Plotą ciszy strumyki.

Może mrok ten nieprzebyty
Podsyca głuche pragnienia,
Z zachodów uszyty
Gasi słońc wyśnienia.

Siedząc w surducie bez guzików,
Wciąż układam w jaźni
Zagadkę z promyków
Księżyca bujnej wyobraźni.

Czy to chory sen wariata?
Nocne mary zabłąkane,
Które nieszkodliwy psychopata
Śni po porostu wymyślane?

autor

Agnese

Dodano: 2006-05-02 22:52:24

Ten wiersz przeczytano 355 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie