Sen.

Lekka, nieomal pozbawiona ciężaru, unosiła się w chłodnej bryzie nad morzem.
Czuła się wypoczęta i bezpieczna. Docierał do niej zapach słonej wody zmieszanej z zapachem jego wody po goleniu. Wydawało się jej, że słyszy mewy i ich krzyki. Powieki miała zbyt ciężkie, by je podnieść. Nie chciała opuszczać tego miejsca. Gdzieś, po drugiej stronie on, z podwiniętymi rękawami koszuli trzymał w ramionach dziewczynę, a patrzył jej kierunku. Nagle ona zobaczyła nad nimi duchy. Ich białe,mgliste kształty krążyły nad nimi dwojgiem, jakby trzymając straż i odgradzając ich od niej. Bawiły się w chowanego, i ukrywały się za długimi, zielonymi pnączami wierzby spływającymi ku morzu. Unosiły się chwilami w niebo, aż do błękitnej tafli na wysokościach. Szeptały między sobą, a ich słowa przenikały niczym krople wody przez mgłę, i tonęły wśród innych dźwięków wydobywanych przez tulącą się parę. Zrobiło się ciemno. Blask księżyca przenikał białymi liniami gładką taflę morza, a nieopodal krąg poruszających się postaci, czarnych w nocnym mroku przedstawiał niesamowity balet. Patrzyła na to wszystko zaskoczona, zdziwiona, że ich dwoje – to tylko para duchów. Nad morzem wschodziło słońce, tnąc swymi promieniami ostatnie delikatne pasma chmur. Kiedy otworzyła wreszcie oczy z ulgą stwierdziła, że był to tylko sen, niedobry sen…
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2013-05-02 Dodano: 2013-05-04 19:22:38

Ten wiersz przeczytano 1624 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie