Sen

Dla ludzi.

Miotając się w gorączce wykrzykuje pojedyncze słowa.Każdy kto przechodzi obok mego łóżka, czuje wstręt.Nic dziwnego.To prawidłowa reakcja zwykłego człowieka.Nie jestem chora.A raczej nie jest chore moje ciało.Wszystkie wyniki wyszły w normie.Pan doktor poklepał mnie po ramieniu i powiedział:"Jesteś zdrowa jak rydz!".Co on moze wiedzieć!Racjonalnie myślący barbażyńca!Dusz walczy z sumieniem.Mój organizm jest ringiem.Jeszcze kilka rund i dusz przegra.Może ktoś ją przekupił?Wszystko jest mozliwe w sporcie.Ale to nie jest pieprzony sport, gdzie spotyka się dwóch niepełnosprawnych umysłowo ludzi!Czy moja śmierć duchowa ma byc tylko grą?
Idę przez życie.Nie czuje nic.Jestem pusta wewnętrznie.Teraz otacza mnie wielu przyjaciół.Wpychają mi do organizmuswoje tandetne ideologie.Twierdzą że tak będzie lepiej.I wędruje tak.Napchana do pełna śmieciami.Aaaaaa.......!Boże!To był tylko sen?!Boże !Proszę!Ratuj!
"Nie wzywaj Boga nadaremno!"-krzyczą Faryzeusze.Nie chcą żebym mówiła.Przybijają do krzyża i naznaczają tabliczką z napisem:"To ta!To ona!Psychicznie chora!"
nadal miotam się na łóżku.Już nie w gorączce.To tylko był zły sen!

07 III 2005r.

autor

aktorka

Napisany: 2004-12-09 Dodano: 2005-03-07 16:43:16

Ten wiersz przeczytano 757 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie