Sen

Śniłem że latam w przestworzach,
po błękitnym niebie.
Po jego oceanach i morzach,
dlaczego? Sam nie wiem.
Moje ciało owinięte było
w puszystą biel chmury.
W pamięci mi utkwiło,
że oglądałem ziemskie budynki i ich mury.
I latałem tak nad ludzkimi głowami
nie wiem w jakim celu.
Otoczony pustymi myślami
mijałem świętych wielu.
Dlaczego tak latałem
wie tylko sam Bóg.
O niczym ziemskim nie myślałem
latać tak wciąż bym mógł.
Nagle ujrzałem przed sobą
postać piękną jak duch.
Tak spędzałem z Tobą
chwile mego snu.
Lataliśmy wspólnie
na jednej kłębowej chmurze.
Z życia zrezygnowaliśmy obopólnie
by latać tu na górze.
Początek był piękny,
później się coś zmieniło.
Jakiś Amor piekielny,
wstrzelił w nas czarną miłość.
Zaczęłaś oddalać się
na swej chmurce we mgle.
Nie słyszałem Twego "kocham Cię"
przestałaś być we mnie.
Chciałbym żeby ów Amor zginął,
gdyż widzieć Cię przestałem.
Słuch po Tobie zaginął,
a ja z łóżka do szkoły wstałem.

autor

rebelman

Napisany: 2009-11-30 Dodano: 2009-11-29 12:42:36

Ten wiersz przeczytano 770 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie