sen

temu co poszedł własnym śledem życia i zaginął..

w tym śnie miałeś twarz spokojną,
jednak na niej rodziła się łza...
niby wszystko było wporządku,
lecz smutek czychał opodal,

obudziłam się przerażona,
bałam się na świat popatrzeć..
nie chciałam myśleć,
że może w nim nie być Ciebie żywego

gdybym dostała Twój list,
a w nim słowa: "żyję"
takich snów nie bałabym się nigdy więcej...

Przyjacielu - Bartek wróć...

autor

Firmly

Napisany: 2006-07-05 Dodano: 2006-07-05 23:50:11

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie