SEN NADZIEI

Stoję nad rzeką długą i czystą,
Rozciągam ramiona
Widzę ją połyskliwie przejrzystą
Unoszę wzrok

Rozglądam się do okoła
By widzieć same konary
Z bólu rękę do czoła-
Unoszę

Nagle piorun ryknął
Zerwał się wiatr
Tamten gdzieś zniknął
Zupełnie jak teatr

Unoszę się wysoko
Od ziemi odbijam
Zataczam z ptakami koło
Lecz to właśnie pomijam

A gdy trzeba mi zginąć
Zażyczę sobie
By w dal zieloną łodzią
Do krainy snów odpłynąć.

autor

Silatan

Napisany: 2005-12-12 Dodano: 2006-03-25 19:00:57

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie