SEN (NIE) PESYMISTYCZNY

Otwieram okno
Zatapiam wzrok w mroku
Wiem że nie zobaczę tam nic
Próbuje
Nadzieja matką głupich
Gdzieś w dali słyszę już złowieszcze skrzypienie drewna
Znów po mnie idzie
Przemierzam puste korytarze szukając ucieczki
A nie mam się nawet gdzie skryć
ON i tak mnie dopadnie
Krzyk wyrywa mnie ze snu
Dopiero po chwili zrozumiałam
To ja krzyczałam
Nie zamykam oczu
Pod powiekami ciągle mam obraz JEGO
Ten który gasi nadzieje i niszczy sny
Pan niespełnionych marzeń
Uciekam przed NIM
I uciekać będę póki starczy mi sił
Nie zapomnę o marzeniach
Będę śnić
Zapomnę za to o mroku trawiącym moją dusze
Przełamie tą kurtynę obojętności
Bo moim powołaniem jest żyć
Egzystencje pozostawię tym którzy boją się zatrzymać i po prostu uśmiechnąć do słońca
Od tak bez powodu
Nie zostanę sługą JEGO
Pesymisty i zdrajcy marzeń

autor

Baraka

Dodano: 2007-03-24 10:41:06

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie