Sen Titonosa

Śniłem

jak Eol słodką melodię śpiewał,
blaskiem popędzałaś ogniste konie
i głowę ułożyłem na Twoim łonie,
a Notos tajemniczo powiewał.

O poranku lekką, blednącą mgłą rydwan przysłonił,
wtedy objęłaś mnie zroszonymi spokoju palcami…
Ponad górskimi łańcuchami, zielonymi łąkami
pędziliśmy szybko, nawet Helios nas nie dogonił.

Uwiodłaś pięknością jutrzenki,
a teraz przeżywam wieczne męki,
gdyż ofiarowałaś życie nieskończone.

Lecz czym jest wieczność bez młodości
i wiem, że brzydzisz się ofiarą starości,
dlatego dziś śpiewam pieśni rozgoryczone...

autor

Maki40i4

Napisany: 2014-07-28 Dodano: 2014-07-28 08:30:49

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sonet Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie