Senne uniesienia-fantasmagoria

Ileż to już czasu o Tobie nie śniłem
i w nieprzytomności po świecie chodziłem,
jak ten ślepiec błądząc w mrokach samotności,
tęskniłem za nocnym obrazem miłości.

Bo w moim marzeniu, gdy sen już otuli,
zjawisz się z mgieł nocnych uszytej koszuli,
z czarnego jedwabiu, gdzie hafty czerwone,
tworzą z róż podwójną na piersiach koronę.

I będę jak motyl z dawien dawna śnięty,
zbudzony przez wiosnę, wprost z baśni wyjęty,
całował te kwiaty, w miękkość ich wtulony,
chwilą i zapachem cały odurzony.

Będę wielbić oczy, pragnieniem zamglone,
o kolorze nieba przez chabry barwione,
które chłonąc ogień mego pożądania,
stały się dowodem cudu miłowania.

Lecz nim zacznę Ciebie w moim śnie całować,
pragnę się widokiem w pełni rozkoszować,
sycąc się obrazem z granicy istnienia,
postaci przecudnej bez skazy choć cienia.

Potem wśród wieczności w jedno zespoleni,
pieszczotą wzajemną wciąż nienasyceni,
ukryci przed światem spełnimy marzenia,
czasem odmierzane trwania uniesienia.

A gdy nasyceni czarą wzajemności,
pośród gwiazd zaśniemy w tym niebie miłości,
to rankiem zbudzony przez tęskne wspomnienie,
pomyślę czy warto powrócić na ziemię…

autor

M.N.

Napisany: 2018-04-19 Dodano: 2018-04-19 08:03:22

Ten wiersz przeczytano 1303 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie