Sens istnienia
moim bliskim...
Cierniem ukoronowane wyblakłe ideały,
biczem wychłostane nadmierne pragnienia,
ukrzyżowana godność ludzka
z pochylonym czołem szuka pokory,
w cierpieniu jest sens istnienia,
uszlachetnia człowieczy los,
zamienia największą tyranię
w niewinność dziecka chyląc się
ku odrodzeniu najbardziej grzeszącego...
by się nie poddawali...
autor
Brynia
Dodano: 2017-10-03 23:29:49
Ten wiersz przeczytano 581 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Dziękuję wszystkim za miłe komentarze :))
witam. ciekawy debiut.
pozdrawiam, życzę pięknych wierszy :)
Budzisz przemyślenia.
Witam i życzę powodzenia.
Ciekawe :) Witamy na beju :) Pozdrawiam serdecznie +++
Ładna refleksja,
mylę, że wiara wraz z pokora powinny iść w parze.
Dobrej nocy życzę :)
Pięknie, refleksyjnie.
Dobranoc.
Pozdrawiam serdecznie Bryniu:)))
Bardzo ciekawy wiersz z wiarą i z sensem o sensie.
Miło, że do nas dołączasz, udany debiut :)