Sens mego istnienia
Czekam tu na Ciebie jak Penelopa na
Odysa
prawie zasuszyłam resztki swojego
sumienia
Już nie wiem czy to ja jestem zła
czy zwyczajnie świat zwariował
Jeszcze nakładam na nitki wspomnień korale
nadziei
może chociaż ona podpowie jak przetrwać
bez powietrza
Boję się tylko że kiedyś zerwą się one
pod naporem złudzeń i naiwności
Mimo wszystko trwam w tym stanie
uparcie wierząc że po burzy wzejdzie
słońce
Budząc się każdego dnia
spoglądam w okno teraźniejszości
z ufnością dziecka myśląc
że zobaczę w nim sens mego istnienia
Niestety, tylko pustka razi w oczy
Więc patrzę w niebo i wołam
wróć bo ileż można żyć
bez powietrza
autor
Osamotniona20
Dodano: 2010-08-17 11:57:18
Ten wiersz przeczytano 716 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
wiersz pięknie napisany i oby wrócił :)
Najbardziej podoba mi się pierwsza zwrotka, puentujesz
też ciekawie.
życie jest sensem naszego istnienia, to dar od Boga,
nie należy tracić wiary...otwórz się na świat, na
ludzi, na pewno spotkasz bratnią duszę...musisz tylko
w siebie uwierzyć...pozdrawiam
W samotności nie ma radości, wiem, ale spójrz dookoła
ile czarujących wątków możesz wyłapać, a ile osób ma
gorzej od Ciebie? Tęskno i dlatego wołasz - wróć.
Ładnie oddany klimat.
sens mego istnienia....zatrzymane chwile w samotnym
miejscu w czasie nieprzychylnym...zamyśliłem
sie...pozdrawiam
Bardzo tajemniczy wiersz nierymowany. Peelka czeka na
przyjście swojej-ośmielam się tak napisać-nadziei.Lecz
ta nadzieja powoli rozpływa się w nicość. Powoli
dopada peelkę zniechęcenie. Bardzo ludzka cecha,
pięknie oddana w wierszu. Pozdrawiam serdecznie.
witaj, rozumiem co to jest samotność, rozłąka
jeszcze troszkę a doczekasz się realiów twych marzeń.
życzę z całego serca.
ładny choć smutny wiersz.
Klimatycznie... Proponuję jednak wyrzucić: "one", "w
tym stanie", "teraźniejszości", bo to oczywistości.
Poza tym przemyśl, czy ostatnia strofa jest naprawdę
potrzebna? Pozdrawiam :)
Bardzo ładny wiersz. Co jak co ale samotność chyba
najbardziej w życiu doskwiera... Pozdrawiam ciepło!
Pięknie wyraziłaś swoją samotność. Czuje sie ją w
każdym zdaniu. Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)
Wiersz podobny do wiersza Jasnorzewskiej, w którym
opisuje czekanie kończąc stwierdzeniem, ,,a jednak
można żyć bez powietrza". Może się nim zainspirowałaś
lub to przypadek. Pozdrawiam!