Sens mojego zycia

Każesz mi wierzyć w coś co nie istnieje.
Co nigdy nie było moją domeną i integralną częścią mojego życia.

Nie wierzę w coś czego nigdy nie doświadczyłam.
Ale ty uparcie twierdzisz, że powinnam.

Żywię się nadzieją, bo tylko ona mi pozostała.
Razem z beznadziejnością tworzą sens mojego istnienia.
Bo cóż mogę więcej znaczyć niż to czym jestem.

Ciągle zaprzeczam wszystkiemu i czuję, że to jedyna droga.
Nie wiem czy dobra czy zła.
Po prostu jakakolwiek.

Nie mam poukładanego życia, czasami nie wiem czy w ogóle żyję.
Czasami nie mam sił na kolejny wdech, wtedy kurczę się w sobie.
Siląc się na litość płynącą z wnętrza.
I bardzo rzadko ją dostaję.

Nadzieja i beznadziejność tworzą sens mojego życia.
Więc nie mów mi w co mam wierzyć.
Nigdy nie będziesz mną.
A ja nie będę inna.

I to skazuje mnie wieczną katorgę z samym sobą i z innymi.
Takimi jak ty.
Wierzącymi.
W coś co dla mnie nie istnieje, nie istniało i ....

autor

Nemezis

Napisany: 2005-09-26 Dodano: 2005-09-26 22:57:53

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie