Serce
Serce nie ma rozumu
Wpada w przepaść, tonie
Nie ucieka przed miłością
Często przez nią płonie
Ślepe jest i głuche
Boi sie odrzucenia
Żyje głównie marzeniami
Dąży do ich spełnienia
Często ponosi klęskę
Bitwy liczne przegrywa
Trwa dumnie jak paw
I nadzieję za nadzieją odkrywa
Bez uczuć usycha
W popiół się przemienia
Nienawiść i złość
W miłość odmienia
Niezależnie od pór roku
I panującej pogody
Nie umie żyć w niezgodzie
Dąży do ugody
...
autor
MaRzEnA...
Dodano: 2009-05-18 20:46:56
Ten wiersz przeczytano 426 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
hmm..
zgadzam się;))
Bardzo mądry wiersz.. Ślicznie.