Serce boli

boli i to bardzo

Smutno dzisiaj u Ciebie...

Drzewa umieraja w milczeniu, smutno u Ciebie.

Bardzo smutny dzisiaj Twój wiersz - drzewa umierają
stojąc, znam też taki obrazek, niedaleko gdzie
mieszkam zakręciła trąba powietrzna...niewiele po jej
przejściu zostało, ja mówię że to przyroda się
broni,ale to temat na przyszłe wiersze...powodzenia

Pamiętam, jak wyglądały Góry Izerskie, kiedy przed
laty w ciągu jednego roku umarły wszystkie lasy w
okolicy. Straszny obraz.

.....słowa w sercu pozostają....nie ma nic
smutniejszego niż umierające drzewa....pozdrawiam
ciepło liści szelestem....

smutno kiedy umiera las, niestety to nasza - ludzi
wina :( kolejny, wazny wiersz w Twoim zbiorze :-)

Gdy już las dorżniemy, sami zginiemy. Pozdrówko.

Tak wyglądała Puszcza Piska w lipcu 2002 r. kiedy
wicher połamał drzewa na obszarze 12 tysięcy hektarów.
Płakałam.

szkoda tych drzew, może powinniśmy pójść za przykładem
Słowaków i w miejscu tych kikutów trasy narciarskie
porobić...byłoby potem i na przyrodę...

W Beskidach podobnie, aż serce boli patrzeć.

Łzy cisną się do oczu patrząc na zniszczone drzewa, w
sercu rośnie ból i pytanie, co dalej z naszą przyrodą?
pozdrawiam.

popieram wypowiedź Maji-Marc :)

Widziałem taki obraz po halnym w Karkonoszach.
Przepięknie oddajesz ta atmosferę. Pozdrawiam
serdecznie.

przyroda ma różne oblicza, lecz naturze bardziej
szkodzi człowiek........