SERCE Z POPIOŁU

Mam takie wrażenie,
Pokryte czarną płachtą,
Zeszyte cienkimi nićmi pajęczyny
I nasiąknięte krwia,
Że jestem sama...

Ponoć mam przyjaciól
I wspaniałe słodkie życie,
Ale jednak nie potrafię
Tego odczuć...

Może dlatego, iż
Moje kruche serce
Pewnego razu pękło
I został tylko drobny popiół...

Tak, popiół...
Jak popiół może coś czuć?
Przecież on dawno wygasł
I staje się coraz bardziej chłodny...

Niedługo nic już z niego nie zostanie.
Zniknie...
Rozwieje się...
Odejdzie...
A ja znów zostanę sama.
Bez serca...
Nawet tego oschłego
...z popiołu...

autor

_dorotka_

Napisany: 2006-05-10 Dodano: 2006-06-14 17:59:34

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie