Serwetki

Na początku dziwił się matce,
że uczy go składania serwetek,
papierowych, rzecz jasna.

Bo widzisz, w dobrych domach
przekleństwa zapisuje się na
jednorazowych chusteczkach

i podaje z rąk do rąk. Potem
dzieci w ten sam sposób uczą
się miłości lub milczenia - mówiła.

Chcąc szczęścia, ćwiczył palce
w origami, nikt na wsi nie widział
takich łabędzi. Trzydzieści trzy lata

później kupili działkę uzbrojoną
w szarości bez trudu. Niedługo
dom postał, słowa zbyt trudne,

więc ostatni raz poskładał z papieru
ogród i na jedwabnej serwetce zmieścił
– przecież nie czujemy do siebie nic.

Poznań, 07.05.2006

autor

Lukash

Dodano: 2006-05-08 00:00:17

Ten wiersz przeczytano 901 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie