seryjna opowieść

dziki krzyk w kamienicy
dziki krok na ulicy
straszny wzrok, straszny krok

widok przeciwnika
ale ja nie zejdę ci z chodnika
ale ja nie zatkam szczelnie uszu
nie nawtykam do nich pluszu
uzbrojony w parę ostrych noży
potne twoje ciało w neonowej zorzy

ciężkim butem wdepnę w plamę jasnej krwi
chwila, chwila jakiś krzyk w oddali grzmi
martwe truchło głodny pies rozwlecze tu
a ja pójdę, pójdę w stronę głosu znów

zostawiając na asfalcie rozmiar buta
malowany farbą czyjejś krwi
rana cięta i szarpana, rana kuta
tamten co przed chwilą krzyczał
poci się , skamle , drży

już kolejnej swej ofierze w brzuch
wbijam na zwierzęcych kościach naostrzony nóż

razem z waszym życiem odebrałem swoje też
człowieczeństwo to przekleństwo
a zbawienie poszło precz
i ja na to zgadzam się

niemy krzyk
słaby krok

dziki ryk
dziki mrok

autor

luka22

Napisany: 2010-10-04 Dodano: 2010-10-04 17:18:07

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie