Sidła miłości

Opętałeś mnie, moją duszę, moje ciało.
Spętana sidłami toksycznej, zakazanej miłości.
Szukam drogi swojej zagubiona w ciemności.
Powoli w zapomnienie staczam duszę swoją
i nie wiem co mam zrobić z tą miłością moją.
Zamknęłam swoje serce, wymazałam marzenia.
Zepchnęłam je głęboko w szarą otchłań cienia.

Wytarłam obraz Twój z pamięci mojej.
Wydrapałam Szponami śmierci z krwi swojej.
Tępą żyletką Twoje imię na ręce wyryłam.
Namiętności swoje ciało pozbawiłam.
Pragnienia w pusty kąt wyrzuciłam.
Marzenia, jak starą lalkę- wyrzuciłam.
Rozkochana, zdeptana , sponiewierana.

Rana w moim sercu brudna, poszarpana.
W dłoniach Twoich moje ciało sponiewierane.
Krwawymi łzami w swoim bólu zbrukane.
Kiedyś miłość gwałtowna i jak wulkan gorąca.
Dziś swym zabójczym jadem moją duszę żrąca.
Miłością Twoją zdradliwą opętana.
Na wieczną klęskę w miłości skazana.

autor

Margit34

Dodano: 2008-10-29 02:20:52

Ten wiersz przeczytano 813 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie