w sieci

przetrwać moje wyzwanie
istnieć cel
skurczyć się
niewidzialnym być
ile jeszcze tchnień
ile wytchnień

zagryzanie warg za mało boli
ból przychodzi mimo snu
uszy samotny rytm chroni
pięści zacisnąć
poddać się sieci
poddać się złu

niech mnie wybawi ktoś śmiechem
niech mnie obudzi ze snu
z każdym oddechem
czuję że jesteś
tu niebezpiecznie
tu ból

szept zaklęć mnie otacza
już znika wokół sieć
choć biegniesz pod obstrzałem
przekleństw i łez
wiesz kim jestem
wiesz jak jest

otworzyć oczy to wyzwanie
nie rozczarować się
strachem napełniony
czekam aż dotkniesz
moich dłoni
moich łez

nie wstydzę się gdy tulisz
mnie w ramionach
teraz naprawdę
mnie przekonaj
że żyję
że nie jestem snem

autor

annapelka1

Napisany: 2017-07-08 Dodano: 2017-07-08 10:04:04

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie