w sieci

Wielka wiara w czyny
podziw pod niebiańskich słów
one nie są, one były
zamilcz proszę, nic już nie mów

Tajemnica niech zostanie
pozostaniesz jaki chciałam
na nic mi już to gadanie
to wtedy szczęście miałam

Twój ideał w sercu noszę
najpiękniejszy górski kwiat
no i gwiazdę z nieba proszę
by nie ranić mnie już tak

Bo słowo zawsze słowem zostanie
potem w przestrzeń daleko odleci
to jest właśnie losu igranie
to jest właśnie samotność w s i e c i

przez chwilę byłeś. brałam garściami. Jak Kokainę. Właśnie tak.

autor

esperanza

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-04-05 12:17:11

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie